Duikteam Zeester bestaat uit een aantal enthousiaste sportduikers die sinds 1990 met het schip de Zeester wrakken in de Noordzee opspoort en op deze wrakken duikt. Als een nieuw wrak is gelokaliseerd wordt tijdens de eerste duik het wrak verkend om te proberen vast te stellen welk schip hier is vergaan. Voorwerpen waar tekst op kan staan, zoals manometers, servies, telegraven & scheepsbellen worden geborgen en kunnen helpen de identiteit het wrak vast te stellen.
Door enkele duikteamleden worden diverse boeken met gegevens van schepen en foto’s aangeschaft en wordt er informatie uit archieven van diverse scheepvaartmuseums geraadpleegd. De duikteamleden worden geleidelijk amateur onderwaterarcheologen. In de loop der jaren zijn er veel wrakken geïdentificeerd.
Duikteam Zeester heeft op veel wrakken gedoken, waarvan de identiteit nog niet is vastgesteld. Dit zijn voornamelijk grote stoomschepen, deze wrakken liggen er meer dan 50 jaar, zijn ingestort en zien er uit als een voetbalveld vol met spanten en platen met in het midden één of twee stoomketels en een stoommachine. De wrakken die in de scheepvaartroute liggen kan niet op gedoken worden omdat dit door de drukke scheepvaart te gevaarlijk en bovendien verboden is.
De archeologische dienst, de RCE, onderzoekt deze wrakken niet. De bouwtekeningen en foto’s zijn vaak nog voorhanden en zijn archeologisch niet interessant. De RCE onderzoekt oudere veelal houten wrakken, zoals VOC-schepen en houten vrachtschepen uit de achttiende en negentiende eeuw, die veelal bij Texel liggen.
Duikteam Zeester bergt voorwerpen uit de wrakken en stelt deze tentoon met informatie en foto’s over de schepen in een permanente expositie in Lauwersoog, zodat mensen die niet duiken kennis kunnen nemen met de geschiedenis van de wrakken in onze Noordzee. Daarnaast zijn er exposities gehouden in het Scheepvaartmuseum, Visserijmuseum Zoutkamp en de Expozee te Lauwersoog. Filmbeelden die van de wrakken zijn gemaakt worden getoond op verschillende evenementen over duiken en scheepvaart.
Als een wrak ongeveer 40 jaar op de zeebodem ligt( zie verhaal zakt deze in tot een hoop spanten en platen en verdwijnt alles onder het zand, waardoor het niet meer te identificeren is en er niets wordt terug gevonden.
4 oktober 2003 is Duikteam Zeester met Tony Crawford en zijn vrouw, een Amerikaans echtpaar, op zoek gegaan naar het vliegtuigwrak van een B17 die op 25 juni 1942 door een Duitse jager is neergeschoten en in de Dollard is gestort. De oom van Tony, Charles E. Diens maakte deel uit van de bemanning en is sindsdien vermist. We hebben twee oude vissers meegenomen die in de Dollard visten tijdens de tweede wereldoorlog en het vliegtuigwrak hadden gezien. Daarnaast was er een Duitse historicus mee. We hebben met de sonar en metaaldetectors gezocht, maar konden niets vinden op de plaats die de vissers aanwezen. Het Aluminium van vliegtuigen vergaat in zeewater en de geul loopt waarschijnlijk anders dan in 1942. De Amerikaan was ons zeer dankbaar dat het duikteam de moeite had genomen om met hem naar de plaats te gaan waar zijn oom was omgekomen. De oude vissers vonden het prachtig om weer op de Dollard te varen en toen ze hoorden dat het bier gratis was kon hun dag helemaal niet meer stuk.